انواع جراحی تعویض مفصل هیپ
جراحان ارتوپد با یکی از روش های زیر جراحی تعویض مفصل هیپ را انجام می‌دهند: • روش مستقیم قدامی: در این روش جراح شکافی در جلوی عضله ران ایجاد می‌کند بنابراین آسیب کمتری به عضلات و بافت‌های نرم اطراف مفصل هیپ وارد می‌شود. در این روش از تخت جراحی ویژه و فلوروسکوپ برای یافتن محل دقیق قرار دادن ایمپلنت استفاده می‌شود. • روش قدامی افقی: برش در بخش جانبی ران و به سمت جلوی بدن ایجاد می‌شود. • روش خلفی افقی: برش در بخش جانبی ران و به سمت پشت بدن ایجاد می‌شود. هر یک از این روش های جراحی، مستلزم مراقبت‌های خاصی بعد از جراحی هستند. زیرا در هر روش، برش در محل معینی ایجاد می‌شود و شخص هنگام حرکت کردن باید محدودیت‌های خاصی را رعایت کند تا مشکلی در مفصل تعویض‌شده ایجاد نشود. روش خلفی افقی بیشتر از روش‌های دیگر استفاده می‌شود. می‌توان گفت این 3 نوع جراحی مزیتی نسبت به هم ندارند و انتخاب آن بر عهده جراح است.انواع ایمپلنت‌ها و تثبیت آن‌ها در مفصل هیپ
آرتروپلاستی کامل مفصل هیپ: بیشتر جراحی‌های هیپ از نوع آرتروپلاستی کامل مفصل هیپ هستند. برای آرتروپلاستی کامل، از یک ایمپلنت دارای ریشه و سر (به جای سر و گردن استخوان) در بالای استخوان ران و یک ایمپلنت نیمکره‌ای (به جای گوی مفصل هیپ) در محل استابولوم استخوان لگن استفاده می‌شود که سر استخوان ران داخل آن قرار می‌گیرد. این روش قدیمی‌تر است.
بازپوشانی مفصل هیپ: در برخی موارد نیز از بازپوشانی مفصل هیپ استفاده می‌شود. به طوری که سر و گردن استخوان فمور برداشته نمی‌شوند، بلکه تراشیده و بازپوشانی می‌شود تا یک کلاهک فلزی با یک ریشه کوتاه روی آن قرار گیرد. بازپوشانی هیپ در آقایان بالاتر از 55 سال که استخوان‌بندی درشت‌تری دارند موفقیت بیشتری به‌همراه دارد. این دو روش برای تعویض مفصل ران مزیتی نسبت به هم ندارند اما اگر جراحی بازپوشانی مفصل هیپ انجام شود، جراحی بعدی برای تعویض مجدد مفصل ران (Revision) راحت‌تر انجام می‌شود. همان‌طور که در مطالب اشاره شد جراحی تعویض مجدد مفصل ران به دلیل ناکارآمد شدن مفصل تعویض‌شده انجام می‌شود.
ایمپلنت‌های هیپ به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: ایمپلنت‌های تک قطعه‌ای قدیمی و ایمپلنت‌های مدولار. در ایمپلنت‌های مدولار قسمت‌های ریشه و سر که در استخوان فمور قرار می‌گیرند، از هم جدا هستند. ایمپلنت‌های تک قطعه‌ای برای بسیاری از بیماران مناسب است و ایمپلنت‌های مدولار برای تطبیق پیدا کردن با آناتومی خاص مفصل هر بیمار طراحی شده است. به‌طور کلی ایمپلنت‌های مدولار از لحاظ ارتباط بین بخش‌های مختلف مفصل مشکلاتی را ایجاد می‌کنند.
ایمپلنت‌های فلزی به خاطر ساییدگی فلزها روی هم، ذرات فلزی از خود آزاد می‌کنند که برای فرد مشکلاتی را ایجاد می‌کند (در مطالب قبل در مورد این مشکلات توضیح داده شد). جنس ایمپلنت‌های استفاده شده در جراحی تعویض مفصل هیپ انواع مختلفی دارد. در مطالب بعد انواع این مواد شرح داده می‌شوند.منابع
http://www.hss.edu/conditions_understanding-implants-in-knee-and-hip-replacement.asp۵
از ۵
۲۲ مشارکت کننده
