آیا مصرف الکل باعث دررفتگی مفصل هیپ می‌شود؟

مصرف الکل، خطر دررفتگی مفصل هیپ پس از عمل جراحی را افزایش می‌دهد.

سن بیمار و مصرف بیش از حد الکل، احتمال دررفتگی مفصل هیپ پس از جراحی تعویض کامل مفصل ران را افزایش می‌دهد. همچنین تجربه یک جراحی برای تعویض مفصل هیپ در گذشته می‌تواند به طور چشمگیری احتمال دررفتگی مفصل هیپ را افزایش دهد. یعنی جراحی آرتروپلاستی اصلاحی (جراحی تعویض مجدد) نسبت به آرتروپلاستی اولیه بیشتر می‌تواند باعث دررفتگی مفصل هیپ شود. بیمارانی که جراحی تعویض مفصل هیپ انجام داده‌اند و بیش از 2.1 لیتر مشروبات الکلی در روز مصرف می‌کنند یا سابقه مصرف بیش از حد الکل در گذشته را دارند، 22.6 درصد در معرض دررفتگی مفصل هیپ قرار می‌گیرند. یعنی از هر 31 نفر با مصرف الکل، 7 نفر دچار دررفتگی می‌شوند. این در حالیست که 4.7 درصد از افرادی که الکل مصرف نمی‌کنند، پس از تعویض مفصل هیپ در معرض دررفتگی آن قرار می‌گیرند. یعنی از هر 575 بیمار، 27 نفر دچار دررفتگی می‌شوند. جنسیت و چاقی در دررفتگی مفصل هیپ نقشی ندارند. ولی وابستگی قوی بین سن و مصرف الکل با دررفتگی مفصل ران وجود دارد. تشخیص اولیه در اغلب بیماران با سابقه مصرف الکل، استئونکروز یا مرگ بافت‌های استخوانی است.

چه عواملی خطر دررفتگی مفصل هیپ را افزایش می‌دهند؟

افتادن یکی از متداول‌ترین علل دررفتگی مفصل هیپ است. در اثر افتادن فشار زیادی به مفصل هیپ وارد می‌شود که می‌تواند باعث دررفتگی آن شود. بنابراین هر چیزی که احتمال افتادن فرد را افزایش دهد، یک عامل خطرزا به حساب می‌آید. عواملی که احتمال افتادن و در نتیجه دررفتگی مفصل هیپ را افزایش می‌دهند عبارتند از:

• افزایش سن
• ضعف عضلات
• اختلال در حفظ تعادل
• جنون
• آلزایمر
• بیماری پارکینسون
• مصرف الکل و مواد مخدر
• آرتروز

برخی از این عوامل قابل اجتناب هستند یعنی می‌توان با پرهیز از آن‌ها احتمال دررفتگی مفصل ران را کاهش داد. در حالی که برخی دیگر مانند افزایش سن، اجتناب ناپذیرند یعنی هیچ راهی برای مقابله با آن‌ها وجود ندارد.

چگونه می‌توان از دررفتگی مفصل هیپ جلوگیری کرد؟

بر اساس عوامل خطرزایی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، راه‌های مختلفی برای جلوگیری از دررفتگی مفصل هیپ وجود دارد. برای مثال فیزیوتراپی روش بسیار مناسبی برای تقویت عضلات و حفظ تعادل است. به این ترتیب می‌توان از دررفتگی در اثر ضعف عضله و اختلال در حفظ تعادل جلوگیری کرد. علاوه بر این، در افرادی که به پارکینسون مبتلا هستند، ضعف عضلانی دارند، نمی‌توانند تعادل خود را حفظ کنند یا به هر دلیلی در راه رفتن دچار اختلال هستند می‌توان با استفاده از عصا یا واکر از افتادن جلوگیری کرد. همچنین پرهیز از مصرف دخانیات و الکل می‌تواند احتمال افتادن در فرد و دررفتگی مفصل ران را کاهش دهد. روش‌های بیومکانیکی خاصی برای جلوگیری از دررفتگی وجود دارد. برای مثال روی هم انداختن پاها، خوابیدن روی یک طرف و خم کردن پاها از مفصل ران، همگی عواملی هستند که می‌توانند باعث در رفتگی مفصل ران شوند. بنابراین برای جلوگیری از دررفتگی باید از این حرکات پرهیز کرد. دکتر طاهری اعظم جراح ارتوپد، هیپ و لگن هستند. می‌توانید خدمات مختلف ایشان را در بخش "خدمات" مشاهده کنید. برای دریافت اطلاعات تماس و تعیین وقت قبلی می‌توانید روی "تماس با ما" کلیک کنید.