تهران، سعادت آباد، میدان کاج، سرو غربی، نرسیده به چهارراه شهرداری، پلاک 45​​​​​​​ طبقه دوم

En
Ar

|​​​​​​​

تماس با ما

چگونه یک "پزشک خوب" باشیم؟

پس از اتمام دوره تحصیل پزشکی در دانشگاه، یک پزشک جوان همواره به این موضوع می‌اندیشد که: "چگونه یک پزشک خوب باشم؟" مفهوم این جمله برای یک پزشک، تشخیص صحیح، درمان مناسب و مراقبت کامل از بیمار در طول دوره درمان است. توجه به این اصول نه تنها برای پزشکان عمومی، بلکه برای پزشکانی که دوره تخصصی را می‌گذرانند (مانند رزیدنت‌های ارتوپدی) نیز، تعیین‌کننده است.

بررسی جامع و سریع علائم بیمار

کار در بیمارستان در زمان تحصیل، موقعیت مناسبی فراهم می‌کند تا انترن‌های سخت‌کوش برای انجام رسالت سنگین خود در آینده آماده شوند. تشخیص بیماری‌ها در هنگام اولین مراجعه، بر اساس بررسی کامل و دقیق سابقه پزشکی، معاینات فیزیکی و تحلیل تست‌های آزمایشگاهی انجام شده قبلی صورت می‌گیرد. یکی از متخصصان ارتوپد، از خاطره اولین معاینه خود در دوران انترنی، اینگونه یاد می‌کند: "یکی از اولین بیمارانی که معاینه کردم، کشاورزی پنجاه ساله با علائم سرفه، تب و کاهش وزن بود. پس از معاینه و بررسی سوابق پزشکی بیمار، به کتاب‌های پزشکی مراجعه کردم تا بیماری‌ او را تشخیص دهم. بیماری‌هایی که احتمال می‌دادم وجود داشته باشند را لیست کردم؛ از جمله تب مالت. متخصص داخلی وقتی یادداشت‌های مرا دید پرسید چرا به بیماری تب مالت مشکوک شدی؟ پاسخ دادم به‌خاطر وجود یک توده دردناک در بیضه و همچنین خس خس سینه بیمار. هرچند آن متخصص مرا به خاطر تشخیص صحیح تحسین کرد، اما تشخیص من دو ساعت زمان برده بود. این در حالی بود که متخصص داخلی توانسته بود بیماری را در طول یک جلسه معاینه تشخیص دهد. این بیمار و این خاطره در ذهن من حک شد تا همیشه به یاد داشته باشم که یک "پزشک خوب"، در کنار این که باید معاینه جامعی از بیمار انجام دهد، باید سرعت در تشخیص را نیز رعایت کند." معاینه جامع و تشخیص سریع، از معیارهای مهم یک "پزشک خوب" است.

غلبه بر محدودیت‌ها

پزشکان در دوره کارورزی، هیچ نوع تعطیلاتی ندارند و حتی شب‌ها نیز باید آماده تماس باشند. در بخش،‌ هر پزشک مسئول تعداد مشخصی بیمار است و مسئولیت مراقبت از آن‌ها را برعهده دارد. پس از دوره رزیدنتی، یکی از چالش‌های پیش روی متخصصان از جمله جراحان ارتوپد در بیمارستان‌های شلوغ، مراقبت از تعداد زیادی بیمار به‌طور همزمان است. اغلب بیمارستان‌های دولتی به‌ویژه در مناطق محروم، با کمبود نیروی متخصص و آموزش ‌دیده روبه‌رو هستند. دانش جدید، تکنیک‌های به‌روز و درمان‌های جدید برای بیماری‌های اسکلتی عضلانی در حال رشد و گسترش هستند. تغییر و تحولات ممکن است رزیدنت‌ها را از فکر به این که چگونه یک "ارتوپد خوب" باشم، معطوف به پیچیدگی‌هایی کند که در اثر محدودیت‌های زمانی و تعداد بالای بیماران در ذهن او ایجاد می‌شود. معاینه جامع و بررسی کامل علائم و اختصاص دادن زمان کافی به هر بیمار، اهمیت بالایی در تشخیص بیماری‌های ارتوپدی دارد؛ هنگام ایجاد درد در یک مفصل یا یک عضله یا اسکلت خاص، اغلب روی معاینه همان بخش از بدن تمرکز می‌شود؛ در حالی که شانه درد بیمار ممکن است ناشی از التهاب دیافراگم باشد و همچنین زانو درد ممکن است ریشه در هیپ بیمار داشته باشد.

ارتباط پزشک و بیمار

یکی از دغده‌های یک پزشک خوب، داشتن ارتباط مناسب با بیمار برای ارائه هرچه بهتر خدمات درمانی به او است. در بستر این ارتباط، می‌توان رزیدنت‌ها را طوری آموزش داد تا در آینده، این چالش به یک نقطه قوت در حرفه پزشکی تبدیل شود.

منبع

http://jbjs.org/content/98/23/2031 
۵
از ۵
۳۲ مشارکت کننده

نوشته‌های ویژه

آخرین نوشته‌ها