در جراحی تعویض مفصل هیپ، بخش استابولوم معمولاً شامل یک پوسته فلزی به همراه پوششی است که جایگزین استابولوم یا سوکت مفصلی می‌شود. بخش دیگر، سر فمور است که با قرارگیری در سوکت مفصلی اجازه چرخش به مفصل هیپ می‌دهد. سر فمور از مفصل هیپ مصنوعی جایگزین سر طبیعی استخوان فمور شده و به ساقه کوندیل فمور متصل می‌شود.
تصمیم مهمی که جراح در این عمل می‌گیرد انتخاب نوع سطح تماس مفصلی می‌باشد. ناحیه تماس یا ناحیه تحمل فشار به قسمتی اطلاق می‌شود که دو بخش متحرک مفصل هیپ مصنوعی به یکدیگر متصل شده و یک مفصل متحرک را می‌سازند.
سه نوع سطح تماس وجود دارد: پلی‌اتیلن، فلز و سرامیک. به طور کلی نمی‌توان یک نوع سطح تماس را به عنوان بهترین گزینه به تمامی بیماران معرفی کرد زیرا هر یک از آن‌ها دارای مزایا و معایبی هستند. در مورد گزینه‌های موجود و انتخاب مناسب مفصل هیپ می‌توانید با پزشک مشورت کنید.
بیشتر جراحان بیش از یک نوع سطح تماس را در تعویض مفصل هیپ مورد استفاده قرار می‌دهند. سطح تماس بر اساس میزان دوام، سطح کارایی، مقاومت در برابر سایش و نیاز‌های شخصی بیمار انتخاب می‌شود. توجه داشته باشید که سطح تماس ناحیه‌ای است که سر فمور و لایه پوششی استابولوم به هم می‌رسند بنابراین ترکیبی از مواد نامبرده می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
پلی‌اتیلن کراس لینک (Cross-Linked Polyethylen)
در اکثر موارد، سطح تماس به گونه‌ای در نظر گرفته می‌شود که سر فمور فلزی بوده (می‌تواند از استیل ضد زنگ، چدن یا کبالت شکل داده شده (Wrought Cobalt) باشد) و پایه‌ای از فلزات آلیاژی دارد که در بخش استابولوم (به صورت یک کاسه پلی‌اتیلنی) قرار می‌گیرد.
فواید سطح تماس پلی‌اتیلن بر روی فلز
- متنوع و با دوام
- پیشینه طولانی و موفق
- عدم ایجاد مسمومیت
- چغرمگی کافی برای بیشتر بیماران
محدودیت‌ها
- ممکن است در طول زمان دچار سایش شود که این امر می‌تواند موجب التهاب، آسیب به استخوان و یا نیاز به جراحی مجدد شود.
