روش یکسانی جهت تشخیص اختلال تکاملی رشدی ران در دوران بعد از تولد نوزاد وجود ندارد. به هرحال یک معاینه بدنی با دقت بالا به خصوص برای نوزادانی که احتمال ابتلا به این بیماری در آن‌ها بالاست، به عنوان یک روش مناسب جهت تشخیص توصیه می‌شود. بررسی مفصل ران با مشاهده (درحالی که پوشک نوزاد باز شده و نوزاد در وضعیت ریلکس و آرام قرار دارد) آغاز می‌شود. برای ارزیابی میزان ثبات ران‌ها باید آزمایش‌های تحریک‌کننده‌ای همچون ارتولانی (Ortolani) و بارلو (Barlow) انجام شوند، اما به دلیل دشوار بودن تحلیل نتایج، بهتر است این آزمون‌ها به طور مرتب روی کودکان کمتر از سه ماه صورت بگیرد. هر ران درحالی که نوزاد به پشت خوابیده و زاویه ران‌ها 90 درجه است باید به صورت جداگانه آزمایش شود. فرد آزمایش‌کننده باید انگشتان سبابه و وسط خود را در قسمت بیرونی ران و درمحل اتصال ران و لگن نوزاد و همچنین شست خود را در قسمت داخلی ران روی کشاله ران نوزاد قرار دهد. آزمایشگر درحالی که یکی از ران‌ها را نگه داشته، باید با دست مخالف، ران و لگن کودک را از نظر ثبات و اتصال آزمایش کند. بدین ترتیب که به آرامی ران را آزمایش می‌کند و به صورت همزمان به وسیله دو انگشت سبابه و وسط، نیرویی در راستای لگن به سمت بالا وارد می‌کند. (شکل 1) اگر صدای برخورد استخوان‌ها (Clunk) مشهود باشد، پاسخ تست ارتولانی مثبت است و این نشان‌دهنده وجود مشکل بین مفصل ران و استابولوم است. برای انجام آزمایش بارلو، بیمار در وضعیت مشابه آزمایش ارتولانی قرار می‌گیرد و لگنش ثابت نگه داشته می‌شود. تفاوت در این است که این‌بار نیرو رو به پایین و در جهت تغییر وضعیت ران جابجا شده وارد می‌شود. (شکل 1) این تست‌ها فقط برای نوزادان کمتر از سه ماه مفید هستند چراکه پس از این سن، منقبض شدن بافت نرم ران دامنه حرکتی آن را محدود می‌کند حتی اگر ران دررفته باشد.
به وسیله معاینه‌های فیزیکی در ماه‌های اول زندگی، ممکن است رانی که مبتلا به دررفتگی است مشخص شود. اگر آزمایش‌های ارتولانی و بارلو نتایج مبهم و نامشخصی بعد از تولد داشته باشند، پزشک باید تا دو هفته بعد وضعیت نوزاد را پیگیری کند. چین خوردگی‌های نامتقارن پوست و نابرابری طول پاها از رایج‌ترین نشانه‌های دررفتگی یک‌طرفه ران است. اگرچه چین‌خوردگی نامتقارن پوست می‌تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد. (شکل 2)
نشانه دیگر، علامت گلازی (Galeazzi Sign) است که با خواباندن نوزاد به پشت و خم کردن هر دو زانو مشخص می‌شود. (شکل 3) در این حالت، نابرابری ارتفاع زانوها نشانه گلازی مثبت است و معمولا علت آن دررفتگی لگن و یا کوتاه شدن مادرزادی استخوان ران است.
دامنه حرکتی ران نوزاد مبتلا به دررفتگی ران پس از سه ماهگی محدود می‌شود. (شکل4) ماکزیمم بازشوندگی ران‌ها باید بیش‌تر از 60 درجه باشد، در غیر اینصورت احتمال دررفتگی ران وجود دارد.
توجه به دامنه حرکتی ران‌ها اهمیت بالایی دارد چراکه در کودکان مبتلا به دررفتگی دوطرفه ران، نشانه گلازی وجود ندارد و طول پاها برابر است و تنها راه تشخیص همین تست است. علاوه بر این، لنگ زدن یکی از اولین نشانه‌ها در کودکان مبتلا به دررفتگی ران، به هنگام قدم زدن است.
