تومورهای استخوانی زمانی شکل می گیرند که سلول های استخوانی داخل استخوان، به صورت غیر قابل کنترل رشد و تکثیر پیدا می کنند و یک توده بافت غیرطبیعی ایجاد می کند. بیشتر تومورهای استخوانی از نوع خوش خیم و غیرسرطانی هستند. تومورهای خوش خیم در بیشتر مواقع به نقاط دیگر بدن انتشار پیدا نمی کنند و منجر به خطرات جدی و مرگ بیمار نمی شوند. تومورهای بدخیم (سرطانی) قادر هستند متاستاز کنند و سلول های سرطانی را به سایر نقاط بدن انتشار بدهند. درمان تومورهای سرطانی، مستلزم شیمی درمانی، رادیوتراپی و جراحی به طور همزمان است.
کندروسارکوما، تومور بدخیم استخوان های دراز و لگن
کندروسارکوما یکی از انواع سارکوما است که از رشد بی رویه استخوان های بازو، ساق پا و لگن منشأ می گیرد. کندروسارکوما در هر قسمتی از بدن که حاوی بافت غضروف باشد ممکن است دیده شود؛ زیرا از سلول هایی با منشا غضروفی ایجاد می شود. این سرطان در سنین 20 تا 60 سالگی رخ می دهد و شیوع آن در آقایان بیشتر از خانم ها است. تعداد کمی (در حدود 27 درصد) از افراد مبتلا به کندروسارکوما شانس زنده ماندن دارند.
کشف بیومارکر کندروسارکوما توسط دکتر طاهری اعظم و همکاران
در یک مطالعه، نقش بیان میکروRNAهای miR-185 و miR-218 در بیماران مبتلا به کندروسارکوما با تکنیک Real-time PCR بررسی شد. نتایج نشان داد ژن های miR-185 و miR-218 از ایجاد تومور پیشگیری می کنند. اختلال در تنظیم بیان این ژن ها باعث ایجاد و گسترش سرطان کندروسارکوما می شود. می توان از این بیومارکرها برای تشخیص زودهنگام سرطان کندروسارکوما استفاده کرد. تشخیص به موقع و جراحی سریع باعث افزایش میزان «زنده ماندن» و زمان «زندگانی عاری از بیماری» در بیماران خواهد شد.
منابع
http://sarcomahelp.org/chondrosarcoma.html
http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=a00074