تهران، سعادت آباد، میدان کاج، سرو غربی، نرسیده به چهارراه شهرداری، پلاک 45​​​​​​​ طبقه دوم

En
Ar

|​​​​​​​

تماس با ما
دکتر طاهری اعظم

چگونه خطر شکستگی های لگن را کاهش دهیم؟

میزان مرگ و میر در اثر شکستگی های لگن، بسیار بالاست؛ در بعضی از بیماران، جراحی لگن و تعویض مفصل لگن برای درمان شکستگی های لگن ضروری است. بیشتر شکستگی های لگن، ریشه در عواملی دارند که منجر به سستی استخوان می شوند. سستی استخوان اگر با سقوط و افتادگی شخص همراه شود، خطر شکستگی لگن را ایجاد می کند. استحکام استخوان های انسان با افزایش سن، به مرور کاهش پیدا می کند. حتی ممکن است استخوان ها ضعیف و شکننده شوند؛ به این شرایط، پوکی استخوان گفته می شود. پوکی استخوان به طور معمول، در خانم ها بعد از یائسگی و در آقایان، در سن بالاتر اتفاق می افتد. این عارضه استخوانی، افراد را با افزایش خطر شکستگی استخوان، به خصوص استخوان های لگن، مچ دست و ستون فقرات روبه رو می کند.

فاکتورهای خطر شکستگی استخوان لگن

می توان گفت عواملی که باعث سستی استخوان می شوند، خطر شکستگی استخوان لگن را نیز، افزایش می دهند:

افزایش سن

هر چه قدر سن شخص افزایش پیدا کند، خطر شکستگی استخوان لگن نیز بیشتر می شود. یک مطالعه در سال 2010 نشان داد 80 درصد افرادی که به خاطر شکستگی لگن در بیمارستان بستری می شوند، بالای 65 سال هستند.

جنسیت

در همان همان مطالعه، نشان داده شد 72 درصد شکستگی های لگن در سن بالاتر از 65 سال، در خانم ها اتفاق می افتد.

وراثت

وجود سابقه خانوادگی پوکی استخوان یا شکستگی استخوان در سن بالا، خطر شکستگی لگن را در شخص افزایش می دهد. وراثت همچنین، ساختار استخوان های بدن افراد را نیز تعیین می کند؛ افرادی با استخوان بندی نازک و ظریف، بیشتر در خطر شکستگی استخوان لگن قرار دارند.

تغذیه

کمبود وزن و نداشتن تغذیه مناسب، افراد را در برابر پوکی استخوان و شکستگی استخوان لگن حساس تر می کند. رژیم غذایی باید حاوی منابع کافی کلسیم و ویتامین D باشد.

سبک زندگی

سبک زندگی شخص و عادت هایی از جمله سیگار کشیدن، مصرف بالای الکل و ورزش نکردن، استخوان ها را ضعیف و مستعد شکستگی می کند. علاوه بر عواملی که استحکام استخوان ها را کاهش می دهند، عواملی که شخص را در معرض خطر سقوط قرار می دهند نیز، خطر شکستگی استخوان لگن را در پی دارند.

اختلالات جسمی و روانی

ضعف قوای فیزیکی، ابتلا به آرتروز، عدم تعادل فیزیکی، ضعف بینایی، کهولت سن، زوال عقل و بیماری آلزایمر احتمال سقوط و افتادن شخص را افزایش می دهد.

مصرف برخی از داروها

بسیاری از داروها، تعادل و قدرت فیزیکی شخص را تحت تأثیر قرار می دهند. بعضی از داروها نیز، عوارضی مانند سرگیجه و خواب آلودگی ایجاد می کنند.

منبع

http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=a00309

۵
از ۵
۳۵ مشارکت کننده

نوشته‌های ویژه

آخرین نوشته‌ها